متاورس به زبان ساده

متاورس چیست؟ یک توضیح آسان برای هر کسی

Metaverses به عنوان یک مفهوم برای مدت طولانی وجود داشته است. متاورس به زبان ساده : جهان های دیجیتال مشترک که در آن ما می توانیم هر شخصیتی را که می خواهیم به خود بگیریم ، یا با هم در پروژه های مشترک کار کنیم. آنها همیشه به عنوان چیز های خوب به تصویر کشیده نشده اند. در رمان سایبرپانک نیل استفنسون Snow Crash ، جایی که به نظر می رسد برای اولین بار از این اصطلاح استفاده شده است ، این مکانی بود که مردم برای فرار از واقعیت توتالیتر وحشتناک دنیای واقعی که در آن زندگی می کنند ، می رفتند. در فیلم های ماتریکس ، این جایی است که ماشین ها ما را دنبال می کنند. ما برده آنها شده ایم ، بنابراین آنها می توانند از ما برای تولید برق استفاده کنند.

با این حال ، این به وضوح مفهومی است که ما از زمان ظهور اینترنت ، رسانه های اجتماعی ، واقعیت مجازی و تلاش های اولیه برای ایجاد محیط های دیجیتال مشترک مانند Second Life ، به سمت آن ساخته ایم.

زاکربرگ تصور خود از متاورس را به عنوان اینترنتی که شما در درون آن هستید ، نه اینکه فقط به آن نگاه کنید” توصیف کرده است ، که به ما سرنخ هایی در مورد نحوه نزدیک شدن او به آن می دهد. دلیل اینکه ما اکنون در حال گفتگوی جدی در مورد متاورها هستیم این است که چندین روند کلیدی فناوری به سطحی از بلوغ رسیده‌اند که می‌توانند از عهده وظایف خود برآیند. یکی از این موارد قطعا واقعیت مجازی است.

فیس‌ بوک از زمان خرید شرکت سازنده هدست Oculus در سال 2014 ، سرمایه‌ گذاری زیادی روی واقعیت مجازی انجام داده است.

این قبلاً امتحان شده است. برای مثال ، برنامه‌ های VR زیادی وجود دارند که امکان معاشرت با دوستان را فراهم می‌کنند. اما در یک متاورس ، تفاوت این است که کاربران لزوماً محدود به طیف باریکی از عملکردی نیستند که برنامه برای آن ایجاد شده است. مثلاً چت کردن ، یا بازی کردن با هم. در عوض ، بازیکنان باید بتوانند عملاً هر کاری را که می‌خواهند انجام دهند. نکته کلیدی در اینجا ساختن جهان های شبیه سازی شده است که تا حد امکان از محیط و واقعیت ما مدل می کنند. کمی شبیه به دنیایی که در فیلم علمی تخیلی ماجراجویی Player One ساخته شده است.

برای مثال ، راه رفتن روی زمین تنیس واقعیت مجازی و برداشتن راکت تنیس ، در حال حاضر برای دو نفر کاملاً ممکن است که یک بازی تنیس واقعیت مجازی را انجام دهند. همانطور که امروزه در تعدادی از بازی های ویدیویی واقعیت مجازی دیده می شود. با این حال ، اگر آنها نخواهند تنیس بازی کنند ، چه؟ آنها ممکن است تصمیم بگیرند که از تعقیب یکدیگر در اطراف زمین و تلاش برای ضربه زدن به آواتار های یکدیگر با راکت های خود لذت بیشتری ببرند. یا حفر زمین تنیس و ساختن زمین بسکتبال به جای آن. یا فقط دادگاه را ترک کنید و به تماشای کنسرت بروید یا در دفتر مجازی خود کارهایی انجام دهید.

تا زمانی که یک تجربه مشترک و مستمر وجود داشته باشد ، نیازی نیست متاورس ها به یک پلتفرم محدود شوند. بسته به کاری که می‌ خواهید انجام دهید ، زندگی فرا جهانی شما ممکن است شما را از محیط‌ های همه‌ جانبه ، VR ، به محیط‌ های سه‌ بعدی ارائه‌ شده در یک صفحه تخت معمولی ، تا برنامه‌ های دو بعدی روی تلفن همراهتان ببرد. عامل مهم این است که بین فعالیت ها و محیط ها ، از نظر تجربه کاربری و آواتاری که کنترل می کنید ، تداوم وجود دارد.

به نظر می رسد همه موافق هستند که آواتارها بخش اصلی تجربه متاورس خواهند بود. برای تطابق با دیدگاه زاکربرگ در مورد بودن در محیط ، باید نوعی آواتار دیجیتالی از شما وجود داشته باشد تا دیگران با آن تعامل داشته باشند. در فیس بوک یا دیگر پلتفرم های رسانه های اجتماعی ، تصویر نمایه شما به عنوان آواتار شما عمل می کند. در یک متاورس ، ممکن است یک نمایش سه بعدی از شما باشد. در یک محیط بازی یا فانتزی متاورس ، ممکن است هر چیزی باشد که بتوانید تصور کنید. اما یک اصل مهم این است که این آواتار  یا برخی از عناصر آن  می‌ تواند در سراسر و بین نواحی مختلف متاوره حرکت کند و بدون توجه به آنچه انجام می‌ دهید یا در چه پلتفرمی هستید ، به‌عنوان «شما» قابل تشخیص باشد.

فرا جهان و جامعه(متاورس به زبان ساده)

این فقط پیشرفت در فناوری نیست که به این معنی است که ایده فرا جهان به واقعیت نزدیک‌ تر می‌شود. از زمان شروع همه گیری ، بسیاری از مردم به طور فزاینده ای زندگی خود را به صورت آنلاین پیدا کرده اند. ما به طور فزاینده ای به کار ، خرید و معاشرت دیجیتالی عادت کرده ایم ، بنابراین ایده گرد هم آوردن همه این فعالیت ها در یک محیط دیجیتالی یکپارچه آنقدرها که چند سال پیش به نظر می رسید ، جهشی نیست.

اما این تغییرات چالش های اجتماعی را نیز به همراه دارد. تغییر به زندگی آنلاین غیر قابل انکار فعالیت های زیادی را ممکن کرده است که می تواند مضر یا ناسالم باشد ، از سرقت هویت و کلاهبرداری گرفته تا ترولینگ و سوء استفاده.

همچنین این خطر وجود دارد که نابرابری های زندگی واقعی مانند تقسیم ثروت در درون متاورس تکرار شود. محیط‌ های سه‌ بعدی همه‌ جانبه برای تولید نیاز به نیروی کامپیوتری زیادی دارند ، به این معنی که آن‌ هایی که بودجه کمتری برای صرف هدست و تجهیزات کامپیوتری دارند ، ممکن است تجربه بهتری داشته باشند. به عنوان مثال ، اگر شرکت‌ ها تصمیمات استخدامی را بر اساس حضور یک فرد در متاورس اتخاذ کنند ، یا تبدیل به کانالی برای ارائه آموزش ، یا حتی فرصت‌ های دوستیابی شود ، می‌تواند تأثیر منفی بر جامعه بگذارد.

چقدر با متاورژن فاصله داریم؟ (متاورس به زبان ساده)

شرکت هایی که به طور جدی در مورد ایجاد متاورس صحبت می کنند ، همگی آن را به عنوان یک آرزو برای آینده قرار می دهند. در حال حاضر ، عمدتاً به عنوان یک مدل مفهومی برای راه‌ هایی عمل می‌ کند که محیط‌ های آنلاین موجود مانند رسانه‌ های اجتماعی یا محیط‌ های مبتنی بر کار مانند Omniverse Nvidia می‌توانند غوطه‌ ورتر و عمیق‌ تر با زندگی روزمره ما ادغام شوند.

ادغام واقعیت مجازی با شبکه های اجتماعی احتمالا اولین قدم است. فیس بوک اخیراً به طور گسترده در مورد برنامه های خود برای انجام این کار صحبت کرده است و می گوید که انتظار دارد تا پنج سال آینده به واقعیت تبدیل شود.

در حال حاضر ، فرصت‌ هایی وجود دارد که می‌توانید طعم یک تجربه متاورس را درک کنید. اپیک گیمز با گسترش مرزهای دنیای بازی Fortnite خود به گونه‌ ای که رویدادها و کنسرت‌ های اجتماعی را شامل می‌شود ، آزمایش کرده است که اخیراً Ariana Grande در آن حضور داشته است.

حقیقت این است که هنوز خیلی در هوا است. هیچ کس به طور قطع نمی داند که معماری و قوانین وقتی به هم متصل می شوند و محیط های همه جانبه به خانه آنلاین ما تبدیل می شوند ، چگونه خواهند بود. اما با توجه به اینکه بزرگ‌ ترین نام‌ ها در دنیای مسابقه‌ های فناوری نسخه خود را به ما می‌فروشند ، می‌توانیم انتظار هیجان فزاینده‌ ای در مورد این مفهوم داشته باشیم.